استفاده از این کلمات برای روحانیون ممنوع است

به گزارش زنهار، حجت الاسلام والمسلمین غرویان ، اظهار داشت: منبر در حقیقت، یک کرسی تعلیم است و انبیای الهی به خصوص پیامبر اکرم (ص) دائما روی منبر می رفتند و به مردم درس فقه و احکام می دادند و شریعت را برای مردم تبیین می کردند. منبر از صدر اسلام و حتی قبل از اسلام هم در اختیار کسانی بوده که مقام نبوت و رسالت داشتند و مردم را راهنمایی می کردند.

وی ادامه داد: آداب منبر مواردی است که انبیا و اولیای الهی رعایت می کردند و باید متناسب با معارفی باشد که به مردم تعلیم می دهد یعنی باید هماهنگ با علم و دانش و تفکر باشد لذا آداب منبر، آداب اخلاق و تدین و ایمان و علم و دانش است.

وی بیان کرد: هدف منبر این است که مردم را از سطح موجودشان بالاتر ببریم و به سطح بالاتری از اخلاق و تربیت و علم و دانش ارتقاء دهیم لذا آداب منبر هم باید در جهت این غرض باشد. اگر یک خطیب بالای منبر الفاظی را به کار ببرد یا سلوک و رفتار و حتی نوع لباس و شمایل ظاهری او برخلاف غرض تعلیم و تربیت باشد، «نقض غرض» می شود بنابراین باید در لباس، حرکات و گفتار و رفتار ملاحظات زیادی داشته باشد که رفتار و گفتار و کردار او نه تنها روی منبر بلکه خارج از آن هم به گونه ای نباشد که «احباط» کند. یعنی خطیب و منبری ممکن است خطابه های زیادی داشته که مطالب خوبی بیان کرده است اما با یک منبر و سخن نابجا همه آن خطابه ها را احباط کند و از بین ببرد.

وی بیان کرد: اگر خطیب به سخنانی که می زند عمل نکند، سخنان او بی اثر می شود. در روایت داریم که «الْعالِمُ بِلا عَمَلٍ، کَالشَّجَرِ بِلا ثَمَرٍ». همچنین در روایت دیگری داریم «االدَّاعِی بِلاَ عَمَلٍ کَالرَّامِی بِلاَ وَتَرٍ». بنابراین، پشتوانه تاثیرگذاری سخنان خطیب، اعمال و گفتار و کردار اوست. مردم هرچه در زندگی شخصی و رفتار اجتماعی خطیب، نشانه های عمل را بیشتر ببینند، تاثیرپذیری شان از سخنان خطیب بیشتر خواهد شد و بالعکس خلاف سخنان خطیب را از او ببینند، اعتمادشان به او کمتر می شود و رفتار خلاف خطیب را به تمام خطبا تعمیم می دهند. لذا خطبا در همه حال باید رعایت و ملاحظه هم صنفی های خود را کنند.

آقای غرویان با بیان اینکه الفاظ و کلمات هتاکانه و رکیک بر روی منبر مطلقا ممنوع است، گفت: «بیان الفاظ رکیک و مطالب توهین آمیز روی منابر، توهین به آن صنف و سایر خطبا و بلکه بالاتر توهین به انبیا و اولیای الهی است و به هیچ وجه توجیه پذیر نیست.» از این رو، باید خطوط قرمزی تعیین کرد که خطبا و سخنرانان از آن عبور نکرده و از بیان الفاظ توهین آمیز و رکیک اجتناب کنند.

وی درباره غنای محتوای منابر عنوان کرد: متاسفانه برخی خطبا و منبری ها، مطالب سست و بی سند به نام دین و مذهب روی منابر مطرح می کنند درحالیکه بزرگان اندیشمند و مراجع تقلید ما این مسائل را اساسا تائید نمی کنند.

وی ادامه داد: گاهی دیده شده است که برخی خطبای سطح پائین و تازه وارد، مطالبی را بیان می کنند که خرافات است و پایه و اساس درستی هم ندارد- مطالبی که در طول تاریخ توسط عده ای جعل شده است- و فریاد شهید مطهری ها بر این تحریف ها و خرافات بلند می شود. بیان این مطالب بی اساس و خرافات گونه نگرش مردم را به دین و مذهب منفی می کند و دینداری و تدین توسط این خطبا و منبری هایی که مطالب سست را مطرح می کنند، کم کم به یکسری خرافه پرستی تبدیل می شود.

آقای غرویان در پایان گفت: یک خطیب و سخنران باید مطالب علمی، عقلی و مستدل را با منطق روشن و بیان واضح برای مردم توضیح دهد چون مردم و جوانان ما اهل تفکر و تامل هستند و مطالبی که به نام دین زده می شود را با مطالبی که در دانشگاه های بزرگ جهان و مراکز فکری و فلسفی مطرح می شود، مقایسه می کنند.