اعتراف مجلس به ناتوانی در حل معضلات اجتماعی!

به گزارش زنهار،  کمال حسین‌پور در  جلسه علنی امروز (یکشنبه) مجلس شورای اسلامی در طرح سوال خود در خصوص چرایی ضعف در عملکرد سازمان بهزیستی از وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بیان کرد: یکی از شعارهای اصلی انقلاب اسلامی حمایت از مستضعفان بود، همانطوری که امام راحل فرمودند انقلاب به دست مستضعفان و طبقه پایین جامعه به پیروزی رسید.

وی ادامه داد: سازمان بهزیستی نیز با هدف ارائه خدمات و حفظ کرامت معلولان و اقشار آسیب‌پذیر شکل گرفت. وظیفه این سازمان رسیدگی به امور کودکان بی‌سرپرست، زنان سرپرست خانوار، تامین سلامت روان جامعه، حمایت از کودکان و زنان آسیب‌دیده و کاهش آسیب‌های اجتماعی بوده و تامین نیازهای حداقلی این اقشار از مهم‌ترین وظایف این نهاد به شمار می‌رود. اما در چند سال اخیر شاهد ضعف مفرط و سوء مدیریت در سازمان بهزیستی بوده و به نظر می‌رسد این نهاد در بروکراسی اداری دست و پا می‌زند. مردم مستضعف که جامعه هدف سازمان بهزیستی بودند بر این امید بودند که در دولت جدید از آنها حمایت شود و خون جدیدی در شریان‌های این نهاد حمایتی جریان یابد، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

نماینده پیرانشهر و سردشت در ادامه اظهار کرد: آقای وزیر در زمان رای اعتماد گفتند که برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و رسیدگی به معلولان برنامه دارند. حال سوال من این است که در این زمینه چه کردند؟ وضعیت معلولان در دوره مدیریت قبلی با دوره مدیریت فعلی چه تفاوتی کرده است؟ آیا مسائل توانبخشی آنها تامین شده است؟ آیا از زنان بی‌سرپرست و سرپرست خانوار حمایت شده و مشاغل خانگی و بیمه‌های آنان نیز تقویت شده است؟ متاسفانه هیچ کدام از این اتفاق‌ها رقم نخورده است.

نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی در ادامه تصریح کرد: سازمان بهزیستی از سال ۱۳۹۸ اقدامی را به نام طرح مثبت زندگی با مشارکت بخش غیردولتی آغاز کرده تا در راستای برون سپاری خدمات اجتماعی اقدام کند اما نتایج نشان می‌دهد که با چالش‌های اساسی روبه‌رو شده است. آیا مدیران سازمان بهزیستی غیر از گرفتن حکم انتصاب برای مطالعه گزارش‌های علمی نیز وقت می‌گذارند.

وی ادامه داد: با گسترش اورژانس اجتماعی و مراکز ترک اعتیاد نیز نتوانستیم جلوی افزایش حجم این معضلات اجتماعی را بگیریم. مهم‌ترین مشکل سازمان بهزیستی به عنوان اصلی‌ترین سازمان حمایتی در کشور فقدان شناخت جامعه از آسیب‌های اجتماعی و گروه‌های آسیب‌دیده است. آیا سازمان بهزیستی توانسته در به‌زیستن افراد جامعه و کاهش آلام آنها موثر واقع شود؟ آیا مسئولان سازمان بهزیستی از افزایش تعداد زنان سرپرست خانوار و کودکان آسیب‌دیده خبر دارند؟ آیا تلاش بهزیستی برای حفظ کیان خانواده‌های آسیب‌دیده و حمایت از آنان کافی بوده است؟ پاسخ همه اینها خیر است. جامعه هدف سازمان بهزیستی به حال خود رها شده است.

حسین‌پور در ادامه تاکید کرد: آقای وزیر در هنگام رای اعتماد قول و وعده‌های زیادی به ما دادند اما اکنون زمان اجرا و عمل به وعده‌ها فرا رسیده است. دیگر ما منتظر اگر و اما نیستیم باید با واقعیت‌های آسیب‌های جامعه آشنا شد.

نماینده سردشت گفت: آقای وزیر، آیا زمانی که در چهارراه‌ها کودکان کار را می‌بینید برنامه‌های خود را مرور می‌کنید، زمانی در شهرهای بزرگ کودکان کار زیاد بودند اما امروز در شهرهای کوچک نیز انبوه آنها را مشاهده می‌کنید. برای حمل و نقل افراد معلول و دسترسی عادلانه آنها به تمام خدمات اجتماعی تدبیری شده است؟. ما حتی در شهرهای بزرگ نیز برای مناسب سازی معابر جهت استفاده معلولان کاری نکردیم.

حسین پور گفت: متاسفانه بیشتر انرژی در سازمان بهزیستی ظرف جمع‌آوری و ارائه آمار می‌شود. برنامه‌های این سازمان بیشتر بر روی کمیت دلالت دارد و کیفیت را فراموش کردند. سازمان بهزیستی با ادامه این روند نمی‌تواند پاسخگوی مشکلات اجتماعی جامعه و حمایت از معلولان باشد.