شمشیرکشی اسرائیل برای ایران

به گزارش زنهار؛ اف-۱۶های آمریکایی، تایفون‌های بریتانیایی، رافال‌های فرانسوی و غیره، دو به دو بر فراز صحرای اسرائیل برای مقابله با یک دشمن نامرئی به نام «دراگون‌لند» در آسمان غرش کردند. دشمنان بازی‌های جنگی، ساختگی هستند، اما در ذهن صهیونیست‌ها، این دشمن واقعی «ایران» است. افسران اسرائیلی در تلاش بودند که بگویند این رزمایش «عمومی» است. با این حال، نیروی دراگون‌لند با پهپادها و موشک‌های پدافند هوایی خیلی شبیه نیروهای ایران بود. یک ژنرال خاطرنشان کرد که تمرینات برای شکست آن «بخشی از توانایی‌هایی است که برای رویارویی با ایران لازم است».

رزمایش "پرچم آبی" در پایگاه هوایی اوودا در صحرای نقب نوعی دیپلماسی نظامی است و نشانه‌ای از این است که اسرائیل دوستانی دارد (این رزمایش نظامی توسط نیروی هوایی اسرائیل هر دو سال یک بار و از سال ۲۰۱۳ انجام می‌شود). اسرائیل در حال تبدیل شدن به مانعی برای دو گروه نظامی در حال ظهور است: یک گروه در مدیترانه شرقی برای دفع ترکیه و یک سو در خاورمیانه برای بازدارندگی ایران. تعداد شرکت‌کنندگان پرچم آبی به هفت کشور افزایش یافته است، از جمله هند که امسال با اسرائیل همراهی کردند. همچنین فرمانده نیروی هوایی امارات متحده عربی به عنوان یک مهمان افتخاری برای تماشا آمد.

گمانه‌زنی از برنامه نظامی صهیونیست‌ها علیه ایران

مشخص نیست که کدام یک از این دوستان به اسرائیل در جنگ احتمالی با ایران کمک خواهند کرد یا خیر. اما ممکن است این اقدام زودتر از آنچه برخی انتظار دارند اجرایی شود! با افزایش سرعت برنامه هسته‌ای ایران و تزلزل دیپلماسی آمریکا، صدای شمشیرکشی بلندتر شده است. آمریکا هشدار داده است که به «گزینه‌های دیگر» فکر خواهد کرد و در این خصوص نیز این ماه یک بمب مخرب جدید را آزمایش کرد. نیروی هوایی اسرائیل تمرین طرح‌های حمله را آغاز کرده است. دولت برای مقابله با ایران پول بیشتری به نیروهای مسلح اختصاص می‌دهد. در یک اکتبر وزرای خارجه اسرائیل و بحرین در منامه در مقابل یک کشتی جنگی آمریکایی عکس گرفتند. ایران با برگزاری مانورهای پدافند هوایی و هشدار به اسرائیل در مورد "پاسخ تکان‌دهنده" به هرگونه حمله پاسخ داده است.

اسرائیل وارد چیزی شده است که برخی آن را «منطقه دوگانگی» می‌خوانند - خطر هسته‌ای شدن ایران در مقابل چشم‌انداز دیپلماسی با ایران. اسرائیل نمی‌گوید خطوط قرمزش چیست، اما دیپلمات‌های غربی فکر می‌کنند که ممکن است تا پایان سال ۲۰۲۱ تصمیم بگیرد و وارد عمل شود!

اسرائیل قبلا نیز در چنین وضعیتی بوده است، به ویژه در سال‌های 2009-2012، زمانی که ایران را تهدید به بمباران کرد اما عقب نشست. با این حال، اکنون ایران حتی به داشتن امکانات لازم برای ساخت بمب اتمی نزدیکتر شده است. این تا حدی به این دلیل است که دونالد ترامپ در سال 2018 از توافق هسته‌ای موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که برنامه هسته‌ای ایران را محدود می‌کرد و در ازای برداشته شدن جزئی تحریم‌های بین‌المللی، بازرسی‌های بیشتری را باز کرد، کنار گذاشت. ایران می‌گوید که به دنبال فناوری هسته‌ای فقط برای مقاصد غیرنظامی است، با این حال غنی‌سازی اورانیوم به حدی پیش رفته است که «زمان گریز» - زمانی که برای ساختن مواد شکافت‌پذیر مورد نیاز یک بمب - از یک سال به حدود یک ماه کاهش یافته است. البته ساخت کلاهک برای قرار گرفتن روی موشک ممکن است 18 تا 24 ماه دیگر طول بکشد.

سابقه حمله‌های اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای

به نظر می‌رسد ایران علاقه‌ای به درخواست آمریکا برای بازگشت به «تعهد متقابل» در برجام ندارد. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی سازمان ملل می‌گوید که نظارت بر فعالیت‌های ایران دیگر «دست‌نخورده» نیست، زیرا ایران از جایگزینی دوربین‌های آسیب‌دیده خودداری می‌کند.

اسرائیل دو بار تأسیسات هسته‌ای دشمنان خود را بمباران کرده است - یک بار راکتور هسته‌ای عراق در سال 1981 و یک بار رآکتور هسته‌ای سوریه در سال 2007. اما اینها یک حمله هوایی بود. از بین بردن تاسیسات هسته‌ای ایران بسیار دشوارتر خواهد بود زیرا آنها پراکنده هستند و برخی در زیر زمین مدفون هستند. ایران همچنین به موشک‌های دفاع هوایی اس-300 ساخت روسیه دست یافته است. همانطور که یکی از ژنرال‌های اسرائیلی می‌گوید، طرح حمله به ایران "فقط یک سیستم نیست، بلکه یک سیستم از سیستم‌ها" است. برنامه اقدام علیه ایران چیزی نیست که بتوانید فقط در یک ماه آن را آماده کنید.

ناتوانی‌های اسرائیل در حمله به ایران

چالش‌های عملیاتی اسرائیل از شناسایی محل تأسیسات ایران تا سطح استحکامات آن‌ها و اینکه آیا ابتدا باید پدافند ضدهوایی نابود شود، متغیر است. اسرائیل حدود 1500 کیلومتر دورتر از پایگاه‌های خود عمل می‌کند و نیاز به سوخت‌گیری هوا به هوا برای بسیاری از هواپیماها بر فراز سرزمین‌های بالقوه متخاصم دارد. برخی از تحلیلگران بر این باورند که همه اینها فراتر از توانایی اسرائیل است. اما برنامه‌ریزان نظامی اسرائیل خلافش را ادعا می‌کنند و می‌گویند که می‌توانند به اندازه کافی آسیب وارد کنند تا برنامه هسته‌ای ایران را چند سال به عقب بیندازند.

اگر متحدان جدید خود در خلیج فارس بخواهند از روش‌هایی مثل اجازه پرواز در محدوده هوایی آنها، ایجاد پایگاه هوایی یا کمک به خلبانان سرنگون‌شده کمک کنند، کار اسرائیل آسان‌تر می‌شود. اما هرچه همسایگان ایران بیشتر درگیر شوند، احتمال اینکه هدف تلافی‌جویانه قرار گیرند، بیشتر می‌شود. ایران تهدید کرده است که در صورت حمله، تنگه هرمز را که بیشتر نفت خلیج فارس از آن عبور می‌کند، خواهد بست. امکانات نظامی متعارف ایران ممکن است محدود باشد – مثلا برخی از هواپیماهای آن به روزهای قبل از سرنگونی شاه در سال 1979 برمی‌گردد. اما این کشور نیرویی از موشک‌های بالستیک و سایر موشک‌ها را ایجاد کرده و به تاکتیک‌های نامتقارن مسلط است، به عنوان مثال، تخریب کشتی‌ها در نزدیکی آبهای خود.

همچنین شبه‌نظامیان نیابتی در عراق، سوریه، یمن و لبنان به عنوان متحدان ایران امکان دسترسی نظامی در سراسر منطقه را برای آنها فراهم می‌کند. حزب الله لبنان هزاران موشک دارد که می‌تواند بر شهرهای اسرائیل فرود آید. نگران‌کننده‌تر، حزب‌الله همچنین دارای موشک‌های هدایت‌شونده و پهپادهایی است که می‌توانند با دقت حمله کنند - همانطور که در سال 2019 با حمله به تاسیسات نفتی عربستان سعودی در ابقیق نشان دادند که می‌توانند. مقامات نظامی خاطرنشان می‌کنند که اسرائیل یک "کشور 100 هدف" است - با تعداد انگشت شماری نیروگاه و نیروگاه آب‌شیرین‌کن و یک فرودگاه بین المللی. ضربه زدن به اینها باعث "آسیب استراتژیک" می‌شود. این در حالی است که بسیاری از کشورهای حاشیه خلیج فارس آسیب‌پذیرتر نیز هستند.

نقش آمریکا در آینده اسرائیل و ایران

خیلی چیزها به رئیس جمهور جو بایدن بستگی دارد که می‌گوید اجازه نخواهد داد ایران تحت نظارت او هسته‌ای شود. اقدام نظامی آمریکا قوی‌تر از حمله اسرائیل خواهد بود، به ویژه به این دلیل که سلاح‌های بزرگ‌تری برای تخریب سنگرها در اختیار دارد. حتی اگر فقط به اسرائیل چراغ سبز نشان دهد که به تنهایی اقدام کند، آمریکا ممکن است نتواند از درگیری در جنگ رهایی یابد. با گسترش درگیری، همانطور که بسیاری انتظار دارند ایران واکنش می‌دهد. آن وقت است که از آمریکا خواسته می‌شود تا خطوط دریایی را باز نگه دارد و از متحدان دفاع کند و حتی از خود محافظت کند. همین الان هم، نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه در معرض حمله قرار دارند (یک پایگاه آمریکایی در تنف در سوریه در 20 اکتبر توسط پهپادهای مسلح مورد اصابت قرار گرفت). آقای بایدن که تابستان امسال از افغانستان خارج شد و گفت که می‌خواهد به «جنگ‌های همیشگی» در جهان اسلام پایان دهد، از اینکه به جنگ دیگری کشیده شود متنفر است.

بهترین امید اسرائیل این است که تهدید به اقدام، همراه با فشار دیپلماتیک و اقتصادی غرب، ایران را متقاعد کند که با یک توافق دیپلماتیک موافقت کند. یکی از مقامات اسرائیلی تاکید می‌کند: «ایران را می‌توان منصرف کرد، نمی‌خواهد کره شمالی باشد». خطر این است که به این نتیجه برسند که فقط سلاح‌های هسته‌ای آنها را ایمن نگه می‌دارد.

منبع: اکونومیست